ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΥΡΟΛΟΓΟΣ

Η φωτογραφία μου
ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ, ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ, Greece
ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΟ - ΑΝΔΡΟΛΟΓΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΘΝ. ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 16 Α ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ // Γ.ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ - ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

ΟΠΙΣΘΟΠΕΡΙΤΟΝΑΙΚΗ ΙΝΩΣΗ


                                                
Η ΟΠΧ είναι  φλεγμονώδης ινωτική νόσος του οπισθοπεριτοναικού χώρου . Η νόσος εμφανίζεται κυρίως σε ηλικίες 40-65 ετών αν και έχουν περιγραφεί 30 ως σήμερα περιπτώσεις της νόσου σε ηλικίες κάτω των 18 ετών. Η συχνότητα εμφάνισης στους ενήλικες είναι 1:200,000 – 1:500,00 ανά έτος κα η αναλογία ανδρών γυναικών 2-3:1. Η ινωτική μάζα εμφανίζεται στον οπισθοπεριτοναικό χώρο συνήθως μεταξύ του 4ου και 5ου  θωρακικού σπονδύλου γύρω από την κοιλιακή αορτή και ενθυλακώνει τους ουρητήρες και την κάτω κοίλη φλέβα .
Η νόσος λόγω της εξωτερικής πίεσης στους ουρητήρες και της μείωσης της περισταλτικότητας τους οδηγεί σε κατάργηση της παροχέτευσης των ούρων από τους νεφρούς με αποτέλεσμα την διάταση του ανώτερου τμήματος του ουρητήρα και των νεφρών και εν συνεχεία ακόμη και στην οξεία ή/και χρόνια νεφρική ανεπάρκεια αν η νόσος δεν αναγνωρισθεί και αντιμετωπισθεί άμεσα .
   Επίσης η πίεση που μπορεί να ασκηθεί στην κάτω κοίλη φλέβα μπορεί να οδηγήσει σε θρομβώσεις των κάτω άκρων και οιδήματα .
        ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ
Το 70% της νόσου είναι ιδιοπαθής (δεν υπάρχει αίτιο) το υπόλοιπο 30% μπορεί να οφείλεται σε χειρουργεία της κοιλιάς , οπισθοπεριτοναικά αιματώματα σε διάφορα φάρμακα , σε όγκους κυρίως του οπισθοπεριτοναικού χώρου , στην λήψη διαφόρων φαρμάκων. 
     ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
Λόγω του ότι η νόσος εγκαθίσταται αργά η συμπτωματολογία στα αρχικά στάδια της νόσου είναι ήπια με ακαθόριστα συμτώματα όπως κοιλιακός ακαθόριστος πόνος , κούραση , ήπιος πόνος στην νεφρική περιοχή . ό σο η νόσος εξελίσεται τα συμπτώματα γίνονται πιο έντονα κυρίως από το ουροποιητικό σύστημα . Η μη έγκαιρη διάγνωση της νόσου μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε νεφρική ανεπάρκεια .

           ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Η διάγνωση τίθεται με τις εργαστηριακές εξετάσεις οι οποίες αναδεικνύουν συνήθως αύξηση των δεικτών φλεγμονής , αύξηση των αντιπυρηνικών αντισωμάτων σε ποσοστό 60 % , συνήθως αύξηση της κρεατινίνης και ορθόχρωμη αναιμία και επιβεβαιώνεται με την αξονική τομογραφία  καθώς και την μαγνητική τομογραφία η οποία αναδεικνύει και το μέγεθος της νόσου.   
  Τεκμηριωμένη διάγνωση σε περιπτώσεις αμφιβολίας ή μη ανταπόκρισης της νόσου στην θεραπεία είναι η βιοψία της ινώδους μάζας .
       ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία βασίζεται στην διαφύλαξη πρωτίστως της νεφρικής λειτουργίας με την τοποθέτηση ουρητηρικών καθετήρων και αν αυτό δεν είναι εφικτό την διαδερμική νεφροστομία για την εξασφάλιση της παροχέτευσης των ούρων από τους νεφρούς και την αποφυγή της μόνιμης βλάβης αυτών.   
  Η φαρμακευτική θεραπεία βασίζεται στα κορτικοστεροειδή και στα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα .
  Τέλος η χειρουργική ουρητηρόλυση δηλαδή η απεγκλώβιση και μετατώπιση των ουρητήρων από την ινωτική μάζα είναι σε μη ανταπόκριση στην φαρμακευτική θεραπεία ή σε προχωρημένη νόσο.
 Η νόσος στα αρχικά στάδια μπορεί να αντιμετωπισθεί φαρμακευτικά και να σταθεροποιηθεί σε ποσοστό 80%.
  Υποτροπές της νόσου μετά από θεραπεία έχουν αναφερθεί ακόμη και 15 χρόνια μετά , ως εκ τούτου η στενή παρακολούθηση της νόσου από την έναρξη της θεραπείας και μετά το τέλος αυτής είναι πολύ σημαντική για την διασφάλιση των επιπλοκών της.